تحلیل ژئو استراتژیکی روابط ایران و پاکستان با تأکید بر عامل امنیتی

ایران و پاکستان به عنوان دو بازیگر مهمّ جنوب غربی آسیا با داشتن مرز­های مشترک پهناور تأثیر­گذاری مهمی بر تحوّلات بین­المللی داشته­اند. ضرورت­های سیاسی و ژئو­استراتژیکی بین ایران و پاکستان با وجود اختلاف در منافع و چشم­اندازهای سیاسی در مورد مسائل منطقه­ای و جهانی، باعث رابطه­ی نزدیک بین دو کشور شده است. ماهیت و محتوای روابط دو جانبه­ی ایران و پاکستان در مورد مسائل منطقه­ای و بین­المللی مختلف از جمله مسائل امنیتی و مرزی متغیر افغانستان، هندوستان و آمریکا، منافع فرقه­ای شیعه و سنی و گروه­های بنیادگرا وسلفی، مسئله­ی هسته­ای و نیروهای ناتو می­تواند بر آینده روند صلح و ثبات در آسیا تاثیر­گذار باشد. مقاله­ی حاضر تلاش دارد تا چشم ­اندازهای مختلف روابط ایران و پاکستان را در یک محیط ژئواستراتژیک امنیتی بررسی کند. بر همین اساس نوشتار حاضر استدلال می­کند که مهمترین متغیر در روابط ایران و پاکستان بعد از انقلاب اسلامی به طور عام و پس از یازدهم سپتامبر به طور خاص عامل امنیت استراتژیک در یک محیط ژئو­استراتژیک در منطقه می­باشد. در واقع با توجه به موقعیت ژئو­پلیتیکی و ژئو­استراتژیکی دو طرف و مسائل امنیتی بین آن­ها، روابط مابین دو کشور و نگاه استراتژیک سیاست­گذاران دو طرف به هم در زمینه­های مختلف نیز از مجرای محیط ژئو­استراتژیک امنیتی و بالابردن توان امنیتی خود در منطقه بوده است.